Nieuwsbrief

Ik keer even terug naar mijn kindertijd in korte voetbalbroek. We spreken van 1986. Het leven was eenvoudig: 15 kameraden en een bal. Rood en groen voor altijd!

Maak een blitzcarrière in stapjes van 10 minuten. Een collega van me lanceerde een platform met 'bitesize audio content' zodat je kan leren terwijl je het huishouden doet.

Word of mouth. Het is een simpel begrip. Moeilijk verpakt door marketeers die ervan houden om alles op te blazen. Ik ben er zelf een, dus ik kan het weten.

"'En hoe heb je dat dan gedaan?’ vroeg ik het joch. 'Gewoon een paar tutorials op Youtube gevolgd, het viel allemaal nogal mee.'"

"De afgelopen jaren ging ik een paar keer de mist in. Ik herinner me een speech die ik spitsvondig vond, maar werkelijk niemand luisterde."

"Van thuis uit werken was voor mij meer dan 10 jaar een natte droom. In de Japanse bedrijfswereld ben je alleen betrouwbaar als je baas je warme adem kan voelen en ruiken."

"Mijn studenten zijn verwonderd, soms zelfs verbolgen, als ik hen tijdens hun mondeling examen vragen stel die niet over de leerstof gaan. Ik vind dit nochtans logisch."

"Ik wil dat 2021 minstens een mooie zomer in zich draagt. We hebben er nu de terrasjesinfrastructuur voor. En blijf weg van die sociale media!"

"Wat is dat toch met de start van het nieuwe jaar? Hebben we echt een nieuw jaartal nodig om elkaar iets positiefs toe te wensen?"

Ik voel me al acht maanden een vleugellam kieken. Ik mag nog maar eieren leggen maar niet meer levenslustig kakelen of eventjes bij de buren gaan scharrelen.

"Toen ik aan de Gentse universiteit studeerde had ik proffen met een schrikwekkende reputatie. Terreur voor eerstejaars en onzekere studenten."

Heel af en toe gebeurt het dat ik reacties krijg op mijn schrijfsels hier. Meestal zijn die mild positief. Vorige week kreeg ik echter een kwaad, anoniem telefoontje.