Je hebt gezocht op

Na een aantal maanden begon ik mijn draai te vinden. Ik leerde om ook na een slechte dag tegen mezelf te zeggen: 'Je bent een goede leerkracht. Vandaag was een rotdag. Morgen begin je opnieuw.' Kommil Foo Mijn Vlaamse accent zorgde in de klas voor hilariteit.

Nadine (50): 'In de zomer van 1987 volgde ik mijn man naar Seoul. Hij werkte er al een jaar als docent in de lerarenopleiding Engels aan de unief. Voor onze omgeving was dat niet simpel .

Ondanks mijn pogingen om kalm te blijven, merkte de klant mijn irritatie op. Nadien voelde ik me slecht omdat ik mijn emoties niet onder controle had. Nu vraag ik me af hoe ik beter met mijn gevoelens kan omgaan op het werk.” Sarah is niet alleen. Veel professionals hebben hier af en toe last van.

In mijn vrije tijd spreek ik af met vrienden, ga ik sporten, of doe ik vrijwilligerswerk. Ik hou van ontbijten, aperitieven, wandelen, muziek en toneel en ik ontvang heel graag mensen thuis. Wat nog? Mijn 3 kinderen spelen basketbal, dus ik ga ook regelmatig kijken naar hun wedstrijden.

Natuurlijk besteed ik altijd veel zorg aan mijn sollicitatie- en motivatiebrieven. Maar uiteindelijk is dat maar een soort van folder waarmee ik mezelf en mijn interesse in de job kenbaar maak.

"Een professionele buitenlandervaring stond al lang op mijn 'wishlist'. Corona duwde die plannen vorig jaar in een stroomversnelling. Ik ging op zoek naar tijdelijk werk in het buitenland."

Nil: “Het was niet zo’n grote stap om naar Malta te verhuizen, omdat ik mijn oude job gewoon kon behouden. Ik ben zelfstandig vertaler en kan mijn werk waar ook ter wereld doen. Ik werk hier nog altijd voor mijn vroegere Belgische klanten.

Mijn loopbaanonderbreking is dan voorbij en ik neem mijn job als leerkracht terug op. Ik wil heel graag blijven werken en in Ierland is dat moeilijk. De schooltijd loopt hier namelijk van 09h00 tot 13h30 en de kinderopvang is zeer duur. Dat moedigt moeders niet aan om buitenshuis te gaan werken."  

Jurgen: “Na mijn werkdag vind ik het fijn om even alleen te zitten op de trein met een boek. Het is mijn ritueel om de werkdag af te sluiten. Een tijd geleden stond ik te wachten op het perron, m'n boek al in de aanslag. In mijn ooghoek zag ik een collega die ik niet zo goed kende.

"Mijn aankomst in Finland was vreemd. Ik kwam er terecht in een klein stadje aan de westkust, Rauma. Mijn gastfamilie woonde in het oude gedeelte van de stad, in een mooi houten huis dat volgens de traditionele Finse manier gebouwd was. Mijn kamertje werd nog verwarmd met een open haard.