Buitenland

Wonen en werken in Griekenland

Nils woont sinds 2017 met z'n Griekse vrouw in Athene. Intussen hebben ze ook 2 kinderen. Nils: 'De oudere bevolking bemoeit zich voortdurend met hoe je je kinderen opvoedt. Aanvankelijk negeerde ik het gewoon. Maar omdat ik van nature iemand ben die het lastig heeft met gezag, werd dat 'gewoon negeren' alsmaar moeilijker. Nu zeg ik gewoon dat het hun zaken niet zijn.' 

Nils (41): 'Ik leerde m'n Griekse vrouw Vana kennen in 2014. Na 2 ½ jaar samenwonen in Gent, kreeg ik een jobaanbieding in haar thuisstad Athene. We besloten te verhuizen. Meteen nadien trouwden we, en intussen hebben we een zoontje Aris en een dochter Danai. 

Ik werk bij OPAP, de vroegere Griekse staatsloterij die intussen geprivatiseerd is. Ik ben verantwoordelijk voor de productontwikkeling van de sportweddenschappen. Dit betekent dat ik onder meer nieuwe updates aan het platform test, problemen identificeer en potentiële verbeteringen voorstel.

Dorpsgemeenschap

We wonen in Metamorfosi, een noordelijke voorstad van Athene. Mijn vrouw is hier opgegroeid, en haar ouders wonen er nog altijd. 

Het is een soort van 'dorpsgemeenschap' waar iedereen elkaar kent. Dat is fijn wanneer je hulp nodig hebt. Het nadeel is wel dat iedereen op de hoogte is van alles wat je doet. 

Waar ik enorm aan heb moeten wennen, is de drang van de oudere generatie om zich overal mee te bemoeien. Ze schrikken er niet voor terug om je te vertellen hoe je je kinderen moet opvoeden. Dat komt meestal vanuit de oprechte wil om te helpen, maar het is vaak misplaatst en gebaseerd op achterhaalde ideeën.

Draagzak

Mijn zoontje Aris is bijvoorbeeld enorm koudebestendig, en draagt niet graag een jas. Wel, vanaf dat het hier een graad of 15 is, zeggen onbekende buurtbewoners op straat dat ik hem een jas moet aandoen.

Of die onbekende vrouw die in de speeltuin tegen m'n vrouw zei dat ze Danai, onze jongste, niet in een draagzak mocht dragen. Dat zou niet aangenaam zijn voor het kind. Terwijl Danai zich daar vanaf haar geboorte heel comfortabel bij voelt, omdat ze dan lekker dicht tegen ons aanzit. 

Aanvankelijk negeerde ik het gewoon. Maar dat 'gewoon negeren' viel me alsmaar moeilijker. Intussen zeg ik gewoon dat ze zich met hun eigen zaken moeten bemoeien. Een erg asociale reactie naar Griekse normen, maar ik voel me er altijd een pak beter door. <lacht>

Kip-of-ei-kwestie

Wat ik heel erg waardeer is de warmte en spontaniteit van de Grieken. Hun gastvrijheid en wil om te helpen, zelfs als ze je niet echt kennen, is hartverwarmend. Er is ook meer fysiek contact. Kinderen en jongeren zijn nog vaak op straat te vinden, in plaats van voor de tv of computer. En het klimaat is natuurlijk ook een meevaller.

Waar ik me aan erger is hun constante lak aan regels. Hun onvermogen om hun persoonlijke, egoïstische gedrag aan te passen in het belang van de samenleving. Roken in het openbaar, parkeren waar het hen uitkomt, belastingen ontduiken... Het zorgt ervoor dat Griekenland als land en als samenleving vervalt in inefficiëntie en onvermogen.

Ik weet niet waar het precies vandaan komt. Het een beetje de kip-of-ei-kwestie: hebben de Grieken die 'ik doe wat ik wil'-mentaliteit omdat de regels niet worden afgedwongen? Of worden de regels niet afgedwongen, omdat de Grieken een 'ik doe wat ik wil'-mentaliteit hebben? Een striktere toepassing van de regels zou zich namelijk tegen de bevoegde instanties kunnen keren tijdens de volgende verkiezingen. Een vraagstuk dat me al lang bezighoudt.

Thuis

Griekenland is het zevende land waar ik woon, dus 'thuis' is altijd wat relatief. Deze keer is het wel anders, omdat mijn vrouw van hier is, en omdat ik kinderen heb. 

Ik heb het hier best naar m'n zin, al mis ik wel een echte vriendenkring. Hoe gastvrij en vriendelijk de Grieken ook zijn, er blijft altijd een aantal sociale barrières, waaronder de taal, die echte vriendschap in de weg staat. 

Momenteel zitten we goed in Athene, maar gezien de labiele situatie in Griekenland houden we er rekening mee dat een vertrek ooit nodig kan zijn. Een terugkeer naar België is een optie, net als een vertrek naar een ander land.

Omzwervingen

Vanwaar die drang naar andere oorden? Goh, er valt zoveel te ontdekken in de wereld. Ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik op een en dezelfde plek zou blijven. Je 'comfort zone' af en toe stretchen, maakt je zoveel sterker... Ik zou nooit zijn wie ik nu ben als ik die omzwervingen niet had gemaakt. Ik kan het iedereen aanraden. 

 

Blog Nils: grexpat.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Frankrijk

Stephan werkte drie zomers op een gigantische camping aan de Côte d'Azur. Over lastige Belgen en zee-egels.

Wonen en werken in Ierland

Karolien droomde al jaren van het buitenland. Toen ze afstudeerde als fotografe, trok ze naar Ierland. Ze bleef er 11 jaar.

Wonen en werken in Senegal

Christel: "Back to the basics. Niet zeuren, gewoon doen. En als het vandaag niet lukt, dan morgen. À demain, insjallah."

Wonen en werken op een cruiseschip

Iedereen die vroeger naar de ‘The Love Boat’ keek, droomde stiekem van een job op een cruiseschip. Katrien maakte het waar.

Wonen en werken in Portugal

Chris: "Op een regenachtige morgen kreeg ik een sms’je van mijn man: ‘Zin om naar Portugal te verhuizen?’ Ik zei meteen ja."

Wonen en werken in Ibiza

Op je 18e naar partyeiland Ibiza vertrekken om er kinderanimator te worden in een hotel. Het is niet evident, maar Jana deed het.