Katrien: "Ik heb altijd een voorliefde gehad voor de Afrikaanse cultuur en droomde er al jaren van om naar Afrika te gaan. Vorige zomer kon ik die droom voor het eerst waarmaken: ik trok naar Senegal en deed er vrijwilligerswerk via vzw Bouworde. Dat beviel me zo, dat ik na mijn thuiskomst meteen op zoek ging naar een nieuw project. Op die manier kwam ik terecht bij vzw Project Malawi. Deze organisatie bouwt lokale onderwijsprojecten uit. Samen met twee andere meisjes, stuurden ze me afgelopen zomer naar Likoma.

Golfplaat

Na onze aankomst op Malawi duurde het niet lang voor we werden ondergedompeld in de Afrikaanse levensomstandigheden. Het begon al toen we het eiland Likoma probeerden te bereiken met de overzetboot. Omdat de steiger stuk was, moesten we eerst een eindje door het water ploeteren naar een aantal vissersbootjes. Met die bootjes werden we naar de overzetboot gebracht waar het hele gezelschap moest ‘overstappen’. Een hele klus, als je weet dat sommige passagiers niet alleen heel wat bagage, maar ook kinderen en dieren bij hadden. Dat alles gebeurde ook nog eens in het donker. Een echt avontuur!

Op Likoma zelf logeerde ik samen met de andere vrijwilligsters in een huisje van steen en golfplaat. We hadden slechts op bepaalde momenten elektriciteit en van stromend water was geen sprake. Ons wassen deden we in het Malawimeer. Dat lijkt wat armoedig, maar toch hadden we alles wat we nodig hadden.

African time

Wat we daar deden? Samen met de lokale medewerkers maakten we speeltuigen voor de kinderen van een plaatselijk schooltje. We schilderden de klaslokalen en gaven extra lessen aan de kleuters die in september overstapten naar de lagere school. De plaatselijke leerkrachten gaven we een korte opleiding.

De samenwerking met de Afrikaanse medewerkers was fijn maar niet altijd gemakkelijk. Engels is de officiële taal, maar de meerderheid op Likoma spreekt Chichewa. Daardoor verliepen de conversaties niet altijd even vlot, wat al wel eens leidde tot misverstanden. Daarnaast was er ook het -intussen legendarische- verschil in mentaliteit: Afrikanen leven en werken héél relaxed volgens African time. Daar hebben wij Europeanen het doorgaans moeilijk mee. Dat was bij mij niet anders <lacht>.

Een ander typisch aspect van de Afrikaanse cultuur is dat ze, ondanks alle moeilijkheden, steeds optimistisch, gastvrij en zorgzaam zijn. Het lijkt wel alsof iedereen je altijd wil helpen. Maar hun hulp is niet altíjd vrijblijvend: ze willen er vaak iets voor in de plaats, liefst geld. Omdat in Afrika het leven voornamelijk om overleven draait, kan je hen dat nauwelijks kwalijk nemen. Maar toch was dat één van mijn ergernissen. Als vrijwilliger had ik immers al heel wat kapitaal in mijn reis gestoken en toch vroegen ze méér. Het is alsof ze niet beseffen dat ‘westerlingen’ ook best hard voor hun geld moeten werken.

Ondanks deze soms moeilijke momenten en het totale gebrek aan luxe, heb ik België geen moment gemist. Ik heb ervan genoten om met deze mensen te werken en te leven en ik ga zeker terug!"

E-mail: katrien.vantricht@gmail.com