Sylvie: "In oktober 2008 organiseerden de hogescholen Katho en Hiepso in Kortijk voor het eerst het postgraduaat Noord-Zuid. De formule sprak me enorm aan: les van oktober tot december, gevolgd door een stage in een ontwikkelingsland. Ik gaf mijn job op, ging terug studeren en hoopte om mijn droom -ooit naar Latijns-Amerika gaan- eindelijk waar te maken.

Hike and Help

Na enkele maanden op de schoolbanken -met zware theoretische vakken als antropologie en ontwikkelingseconomie- vloog ik op 30 januari 2009 eindelijk naar… Latijns-Amerika! Ik kwam terecht in Quetzaltenango -ook Xela genoemd, de tweede grootste stad van Guatemala.

Ik volgde eerst enkele weken Spaans en begon daarna aan mijn vijf maanden durende stage in het reiskantoor ‘Hike and Help’. Dat kantoor organiseert wandeltochten waarvan de opbrengst gaat naar educatieve projecten in de regio, zoals de uitbouw van een bibliotheek buiten de stad.

Het leven hier sprak me meteen aan. De Guatemalteken zijn erg open en het leven is rustig. Met horloges wordt geen rekening gehouden: de winkels openen en sluiten wanneer het de uitbaters het beste past. En als je een afspraak hebt met iemand, is het best mogelijk dat die pas enkele dagen later komt opdagen. Stress zoals we die kennen in België, is hier ver te zoeken.

Chaos

Natuurlijk zijn er ook zaken waar ik erg aan moest wennen. Zoals de armoede. En dan vooral het grote verschil tussen arm en rijk. Ook de chaos in het verkeer vond ik vreselijk. Verkeersregels worden niet gevolgd en iedereen toetert erop los. Op ronde punten rijden ze in beide richtingen en de verkeerslichten waar je moet op letten, staan aan de overkant van de straat. Niet erg logisch allemaal. En meteen ook de reden waarom ik hier niet met de auto rijd. Dat durf ik gewoonweg niet!

Ik behelp me met het openbaar vervoer dat voornamelijk bestaat uit ‘chickenbuses’. Daarin worden mensen én dieren vervoerd. Op de bankjes -die bedoeld zijn voor twee personen- zit meestal vier of vijf man op elkaar gepropt. Stoppen om passagiers af te zetten doen ze liever niet, enkel om zoveel mogelijk mensen óp de bus te krijgen.<lacht>

In juni liep mijn stage bij ‘Hike and Help’ af. Ik keerde nog even terug naar België, maar sinds 6 september woon ik permanent in Xela. Op de school waar ik Spaans leerde, ontmoette ik immers mijn vriend Miguel. We verwachten nu ons eerste kindje.

Om wat geld in het laatje te brengen, zijn we momenteel op zoek naar een huis met kamers om te verhuren aan studenten of toeristen. Dat is hier een veel voorkomende manier om iets te verdienen. Maar op termijn hoop ik voldoende fondsen in te zamelen om mijn eigen ontwikkelingsproject op te starten. Ik denk aan een project rond kinderopvang, want op dat vlak is hier nog veel werk."

E-mail: sylvietje_v@hotmail.com

Blog: sylleinguatemala.blogspot.com