Ann: “Het was m’n droom om na m’n studies in Afrika te gaan werken. Alleen was het midden jaren 90 niet zo makkelijk om informatie in te winnen over hoe je dit best aanpakt. En kreeg ik op dat moment ook net een serieuze relatie. Van die droom is dus niet veel in huis gekomen.

Nu m’n kinderen bijna op eigen benen staan, begon ik opnieuw een beetje te dromen. Ik werk als leerkracht en het leek me leuk om in de zomervakantie een aantal weken vrijwilligerswerk te doen.

Ik ben dan een en ander beginnen opzoeken en kwam al snel uit op een organisatie die hulpbehoevende kinderen opvangt: ‘Kebene Children’s Home’.

Meer dan opvang

Tijdens een infoavond voor kandidaat-vrijwilligers legden ze de werking en het doel van Kebene uit. Daarnaast vertelden ze wat ze verwachten van de vrijwilligers ter plaatse.

Wat me zo aansprak was de duidelijke visie van de oprichters, een Belg en een Nederlander. Zij zetten zich niet alleen in voor de opvang van de kinderen en jongeren in Ukunda, maar zien het ruimer.

Ze beheren hun eigen boerderij en proberen zo zelfbedruipend mogelijk te zijn. En er is ook een nieuw project in de maak ‘baby care’: de opvang en begeleiding van jonge moeders zodat ze in staat zijn om zelf hun baby op te voeden.

Innige band

Hoe meer ik erover hoorde, hoe meer goesting ik had om mijn steentje bij te dragen. En zo gezegd, zo gedaan.

Afgelopen zomer trok ik naar Ukunda. Ik verbleef er samen met de andere vrijwilligers in de Kebene cottages die vlakbij het kindertehuis liggen. Het was een uitgestrekt domein waar we ons konden terugtrekken en van gedachten konden wisselen.

Wat ik erg fijn vond was dat al de mensen die ik ontmoette een andere achtergrond, afkomst en leeftijd hadden, maar hetzelfde doel. Dat schepte een innige band. Ik heb het geluk gehad om enkele hele fijne en warme mensen te leren kennen!

Warme knuffel

Als vrijwilliger draaide ik mee in de dagelijkse routine van de kinderen. Ik hielp hen zich ‘s morgens klaar te maken om naar school te gaan en wandelde met hen mee. Na schooltijd pikte ik hen terug op en hielp hen bij hun huiswerk. Op vrije dagen verzon ik leuke activiteiten en speelde ik met hen.

Eigenlijk deed ik wat ik met m’n eigen kinderen doe: een warme knuffel voor de kleintjes, hier en daar wat zottigheid, en een luisterend oor voor de wat grotere.

Polé polé

Ik vond het heel leerrijk om met de Keniaanse medewerkers te praten. Onze beide werelden met elkaar vergelijken is haast onmogelijk. Ze leven op het Afrikaanse ritme. ‘Polé polé’ (=rustig aan), is hun manier van zijn. Hun uitdrukking ‘You’ve got the watches, we have the time!’ zegt het helemaal.

Hoe ze met de kinderen omgaan, is mooi. Geduldig en intens. Misschien nog intenser dan bij ons, want er is geen afleiding door speelgoed, computer en tv.

De meeste van die kinderen dragen een schrijnend verhaal met zich mee. Ik vond het heel moeilijk om daarmee geconfronteerd te worden. Het enige dat ik kon doen, was hen onbezonnen kind laten zijn en hun spreekwoordelijke rugzak vullen met positieve bagage.

Avontuur

Tijdens onze vrije tijd hielpen we met het onderhoud van het tehuis: we deden de was en de plas, poetsten en kookten.

Daarnaast deden we ook uitjes. We gingen naar de lokale markt en zijn ook een keer naar de ‘farm’ van Kebene geweest. Deze boerderij zorgt voor een gedeeltelijke zelfvoorziening: eigen groenten, fruit en vlees voor de kinderen van Kebene.

De tocht ernaartoe is al een avontuur op zich. Echt de moeite waard om achterop een moto door de ‘bush’ te rijden. Terwijl we met volle teugen genoten van het indrukwekkende landschap, begroetten de kinderen op weg naar school ons al zwaaiend en roepend. <lacht>

Toekomst

Ondanks het feit dat ik er maar een drietal weken verbleef, was dat lang genoeg om een diepe indruk op me na te laten.

Ik wil in de toekomst absoluut bij ‘Kebene Children’s Home’ betrokken blijven. Het plan is om er elk jaar tijdens de vakantie naartoe te gaan. Ik wil de kinderen zien opgroeien tot jongeren die hun toekomst zelf in handen kunnen nemen.

En blijkbaar werkte m’n geestdrift besmettelijk. Op vraag van de school waar ik werk, is een medewerker van Kebene op school komen vertellen wat ze doen. Dit heeft de leerlingen en collega’s ertoe aangezet enthousiast geld in te zamelen met een vastenvoettocht. Met dit bedrag wordt een deel van de opstart van de ‘baby care' betaald. Mooi toch!”

E-mail: verelsta@yahoo.com

Kebene Children’s Home: kebene.com